Beeldsoep

Het lijkt nog hoogzomer, maar intussen...
Vroeger hoorde ik altijd dat er een strenge winter zou komen als de lijsterbessen zo vroeg al rijpten. Ik ben benieuwd!

Na een ruim- en schuifactie, had ik een stapel van vijf voorgesloopte sinaasappeldozen met rommeltjes. De katten hadden ze fanatiek als krabpaal gebruikt. Een stellingkast verhuisde van de keuken naar een plek naast de bank, en de dozen stapelde ik er even tegenaan.
Iets later zat Tijger er met een grote sprong bovenop. De monitordoos die zolang even bovenop de kast was gezet, stond ervan te wankelen.
Inmiddels heeft Tijger besloten dat ik die kast daar speciaal voor haar heb neergezet, dat ze een mooi uitzicht heeft vanaf de dozen, en prima vanuit de kast in de gaten kan houden wat er zoal gegeten wordt.

Beetje te flets, maar dit is zó Tijger ten voeten uit... 'Wat gebeurt daar?!'

En als je dan zo door de tuin struint, ontdek je soms plots dat je lifters hebt. Voorzichtig weer op een blad gezet, waarbij het beest zich vasthaakte met zijn (haar?) achterpootjes. Maar met een blad voor de neus besloot hij/zij toch maar over te stappen. Een blad is altijd beter dan een t-shirt, als je rups bent.
Jammer genoeg wilde ie niet echt poseren.

Zoals deze (iets te gelig, maar ja).

De clematis bloeit uitbundig, en trekt veel zweefvliegen aan.

De haver is nu wel rijp.

Boerenwormkruid, nog niet volop aan het bloeien. Dus heeft elk bloemhoofdje nog een deuk in het midden; later worden ze bol.

Kaasjeskruid, ook al met prachtige zaaddoosjes.

Wilgenroosje druk bezig heel veel nieuwe wilgenroosjes voor te bereiden...

Coniferenzaadbolletjes, één rijp en in de zon, één onrijp in de schaduw.

Nee, ik heb niets aan de kleur gedaan, die is echt zo verblindend.

... en dan denkt een en ander: BROOD!!! en verzamelt al kwakend om je heen, zich niet storend aan voorbijkomende fietsers.

Fotootje maken van drie generaties waterhoen...

Het gevolg: huilende bloemen?

Hij is niet scherp, maar de boodschap is wel duidelijk...

We hebben hier hele kleine geveltuintjes. Ze zijn van niemand, en wie het waagt er iets mee te doen krijgt op zijn/haar lazer van de wbv. Dan krijg je dus dit:

Een abeel, vermoedelijk een grauwe. De grauwe abeel is een kruising tussen de witte abeel en de ratelpopulier, maar hoe zo'n kruising eruit komt te zien is elke keer weer verrassend. Vriendje concludeerde ooit op grond van alle beschikbare informatie dat boom A een abeel was, en boom B een ratelpopulier. Alleen bleken ze bij nader inzien uit dezelfde stam voort te komen... Een zeer variabel typje dus. Abelen (en verwanten) zijn het makkelijkst te herkennen aan de opvallende witte / zilverige onderkant van het blad (kijk maar naar de opslag die rechtsachter de boom staat).
Deze boom staat in dat bosje bij de sloot van de soepeenden - er leidt een zeer schemerig pad langs. In de rechterbovenhoek zie je dat de zon nog gewoon volop scheen.

Twee soepeenden in het donkere slootje tussen de huizen en een dichtbegroeid stuk park. Als je goed kijkt, zie je ook een gewone bruine eend ;-)

Pastinaak (Peucedanum sativa), een oude groente, groeit in overvloed in bermen en op dijken. Hij maakt deel uit van de schermbloemigen, de familie waar zeer eetbare (peterselie; kervel; peen; venkel) maar ook zeer giftige (dodemansvingers; hondspeterselie; waterscheerling) planten toe behoren.

Moeraskers naast een stronk, in de fortgracht. Scherp is ie niet. De foto, dus.

Jacobskruiskruid, vaak helemaal kaalgevreten door prachtige geel-zwarte rupsen van de Sint Jacobsvlinder (zie)

Een appeltje uit de trein gooien kan flinke gevolgen hebben:

Dan sta je op om ter illustratie van een ander log een foto van de comptroep te maken:



En dan gebeurt er onmiddellijk dit:



Flitsen vond ze niet leuk: